Θυμάσαι που αγγίζαμε ταυτόχρονα τις χορδές;
Απείχαν λίγα χιλιοστά
Και η μια ακουμπούσε την ταλάντευση της άλλης
Τώρα 2 μέτρα μακραίνει η χαρά μου
Για να παρασύρει τη λιαλιά σου
Αλλά μέχρι η αναίρεσή της
να φτάσει στη μύτη σου
Τα μάτια σου έχουν ήδη μεταφερθεί
σε άλλες οθόνες
Για να μην πω για τα γόνατά σου
Που αντί να μπερεύονται τυχαία με τα δικά μου
Τώρα διαβάζουν ποιηματάκια
και σκορπίζονται σε ασυντόνιστη νοσταλγία
sedimentary 