ΗΑντιγόνημου

Αντιγόνη.

Όπως αντιλαλούσαν τα βουνά

από τους κρότους των τουφεκιών;

Όχι. Όπως αντηχούσαν οι σπηλιές

μουλιασμένων πόθων

Που με γερά γόνατα βυθίζονταν και προχωρούσαν

ανάμεσα σε σκότος και φέγγος

Και όπως αντιστάθηκαν οι ερωμένες

εφήμερων αποκαλύψεων

Που μάζευαν λουλούδια και έπλεκαν στεφάνια

με μισά αγριόχορτα και μισούς νάρκισσους

Όταν ακούστηκε η ηχώ:

Ήμασταν εκεί εγώ και ο εαυτός μου

Και έχουμε δύο εκδοχές της ιστοριάς

Η μία λέει για την εξημέρωση της Ιοκάστης

και η άλλη λέει για την αυτοσυγχώρεση του Οιδίποδα

Αυτές είναι οι τουφεκιές που ακούγονται, μου λες.

Και ναι.

Αντιγόνη, όπως αντιλαλούσαν τα βουνά

Από τους κρότους του χθες, του σήμερα και του αύριο.

-Όλα τα χρόνια αν τα έκανα κρότους ή θα κουφαινόταν το σύμπαν ή θα έπεφτε σα στάχτη αθόρυβη η διήγηση