Τα ολοκληρώματα, July 2022

Time

Time for me is not measured in minutes or hours

But in breastfeeds,

nappy changes and

Naps

I don’t think of today, tomorrow or the day after as separate

They are all a big chunk of time

But seasons and years, oh my

Become the painful and miraculous realisation

Of how much my children have grown

And – alas-I have also grown

They don’t fit into their clothes anymore

And their shoes are too small

They form personality and intentionality

I have to leave some assumption about me and them behind

And when it comes to endings and beginnings

They teach me not to think of these as separate either

But to think of them as one hungry caterpillar

Who chases its tail in spiral motions

Οκτώβρης 2021, Uncategorized

Halloween

Τον Οκτώβρη της κολοκυθας
Η ανησυχία μας εθρεφε
Ακόμα και αν χαιρεκακα ιδρωναμε στους ώμους της
Το χρωμα των ματιών μας θύμιζε
Πυρετωδη νοσταλγια
Αφταστων ποθων
Που επιτευχθηκαν
και απογοητευσαν
Κι ενω η αγάπη σαν κουταλι
Μάζευε τις κυκλικοτητες
Η νέα μέρα μας καλουσε
Σε αγώνα νέων μεταμφιεσεων

Ιούνης 2020, Τα ολοκληρώματα, Uncategorized

Κόκκινη βούλα

Στη χάση και στη φέξη

Περιπλανώμενη η κόκκινη βούλα

συνάντησε μια μπλεπράσινη λαχτάρα

και μια συνωμοσία κατεργαρέων

Από τα αριστερά ήταν η σκιά του πεύκου

και από δεξιά ο χαρταετός που της έμαθε

να αμολάει καλούμπα

πού να πρωτοκοιτάξει η αναποφασιστικότητα

Και -ακόμα παραπάνω-

Ποιον δρόμο να πάρει

η βούληση

Κόκκινη βούλα τη λέγανε

Και την καίγανε

Όπως ο αυγουστιάτικος ήλιος

Την έξωμη κατανόηση

Τα ολοκληρώματα

2 μέτρα (και 2 σταθμά)

Θυμάσαι που αγγίζαμε ταυτόχρονα τις χορδές;

Απείχαν λίγα χιλιοστά

Και η μια ακουμπούσε την ταλάντευση της άλλης

Τώρα 2 μέτρα μακραίνει η χαρά μου

Για να παρασύρει τη λιαλιά σου

Αλλά μέχρι η αναίρεσή της

να φτάσει στη μύτη σου

Τα μάτια σου έχουν ήδη μεταφερθεί

σε άλλες οθόνες

Για να μην πω για τα γόνατά σου

Που αντί να μπερεύονται τυχαία με τα δικά μου

Τώρα διαβάζουν ποιηματάκια

και σκορπίζονται σε ασυντόνιστη νοσταλγία